Nieuw elan in de GGZ: psychische zorg via facebook

,
Voor Psy (blad over geestelijke gezondheid en verslaving) maakte ik een zomerserie genaamd Nieuw Elan, over innovatieve ggz-zorg.  ‘Ons internetbedrijf zet de ggz op z’n kop’ Meer Facebook, e-mail en chat. Het jonge internetbedrijf…

Dementie op jonge leeftijd: ineens wordt je partner egoïstisch en onhandelbaar

,
Gepubliceerd in Psy, juni 2012 Langzaam veranderde de Joop van een vrolijke schilder in een agressieve, koopzieke vijftiger. Pas na jaren tobben en torenhoge schulden kreeg hij de diagnose: dementie. Steeds vaker maakt dementie ook jonge…

Gruwelroute door de Domstad

De stad door de ogen van een dakloze drugverslaafde, een alternatieve toeristische toer door Utrecht Undergroud. ,,Hier gingen mensen dood; ik was erbij." 'Alles wat ik jullie ga vertellen is waar. Dat kan rauw op je dak komen, maar dat heb je nu eenmaal met de waarheid." Stadsgids Léon (44) spreekt zijn groep toeristen toe voor het VVV-kantoor in de Utrechtse binnenstad. Zijn hondje Loesje heeft een geblokt dekje aan, zelf stampt Léon zijn voeten op de bevroren grond. ,,Ik zal proberen de uitlegstukken zoveel mogelijk binnen te doen, in het station ofzo, dat is warmer. Van de andere kant: die vrieskou geeft een goed beeld van de zogenaamde romantiek. Welkom in het straatleven van een drugsverslaafde. Jullie mogen alles vragen."

Eigen bijdrage ggz veroorzaakt onrust en onmacht

,
Verzekerden van Achmea hoeven dit jaar geen eigen bijdrage te betalen voor hun opname. Jeugdkliniek Accare vergoedt zelf de eigen bijdrage en sommige gemeente bieden een collectieve verzekering die de eigen bijdrage dekt. De onrust bij patiënten en instellingen in de ggz is groot. 'We doen nu even aan damage control.'  Onrust. Wie bij ggz- en verslavingsinstellingen vraagt wat de eigen bijdrage tot nu toe te weeg heeft gebracht, krijgt steeds opnieuw dat woord voorgeschoteld. Onrust onder patiënten, onrust onder behandelaren. Vanaf 1 januari moeten patiënten een eigen bijdrage betalen voor tweedelijns ggz-zorg. 200 euro per jaar voor ambulante zorg, 145 euro per maand voor opnames – bovenop het verplichte eigen risico van 220 euro. “Patiënten weten niet waar ze aan toe zijn: geldt de bijdrage ook al voor hen, wanneer moeten ze betalen, en vooral: kúnnen ze het betalen?”, vat Koen Burgerhout van Bouman GGZ de twijfels onder patiënten samen.

Op de planken voor Korsakovpatiënten

,
Iedere maand verandert de huiskamer van de Korsakovpatiënten op de Landrijt in een theaterzaal, de bewoners in publiek, de zorgmedewerkers in acteurs. De theatermethode dient om contact te maken met de patiënten, die soms moeilijk bereikbaar zijn. Mevrouw Van Loon heeft net ontbeten. “Mag ik een sigaret?”, roept ze. Ze zit op de bank en kijkt toe hoe activiteitenleider Rianne Verberne een stellage voor de deur in de gezamenlijke huiskamer opzet waar ze een brandweerrood, dik fluwelen gordijn aan hangt. “Visite!!” staat er in witte letters boven het gordijn. “Straks weer”, antwoordt Verberne. “Je hebt net een sigaret gehad.” Als het gordijn hangt, zet ze de stoelen in een halve kring. Van Loon zucht. Het prikbord achter haar geeft het dagprogramma van afdeling De Peel in pictogrammen weer. Na het ontbijt: een poppetje op een podium. Het zal Van Loon een zorg zijn.

‘Hoe zou uw begrafenis eruit zien?’

,
Ook hulpverleners weten vaak niet wat ze aanmoeten met suïcidale patiënten. Een richtlijn en een training moeten hen daarbij helpen. Ze moeten een eindje met de suïcidale patiënt meelopen in de donkere val. Zo ontstaat contact en vertrouwen. Ook leren ze concrete vragen te stellen: ‘Hoe zou uw begrafenis eruit zien?’ 'Wat maakt je zo wanhopig?', vraagt de verpleegkundige. Tegenover haar zit een man, zijn ogen staan dof. 'Dat er geen einde komt aan deze ellende', zegt hij. De verpleegkundige knikt. 'Zou je er zelf een einde aan willen maken?' De man zwijgt. 'Heb je wel eens plannen gemaakt?', vraagt ze. 'Vaak zat.' Zij: 'Hoe vaak? Elke dag, elke nacht?' De man vertelt over de methode met de plastic zak. 'Je moet zorgen dat je een touw hebt, of een riem. Je neemt alle pillen in die je kan vinden, of drank, of allebei. Zak over je hoofd, een knoop in de riem. En dan goed aantrekken.' De verpleegkundige: 'Heb je die spullen al verzameld?' De man schudt zijn hoofd. 'Nee, maar ik vind het fijn dat het niet ingewikkeld is. In een uurtje is het gefikst.' 'Geeft dat je rust?', vraagt de verpleegkundige. De man knikt.

Doorbreek verslaving van ouder op kind

,
Verslaving wordt vaak van generatie op generatie doorgegeven. In De Lage Kamp worden zwaar verslaafde ouders samen met hun kinderen opgenomen. Een jaar lang. ‘De ouders hebben nooit gezien hoe het wel moet. Ze lopen met hun kind onder de arm alsof het een teddybeer is.’ Lisa (8) kijkt verlegen onder haar felrode pony, maar ze zegt het resoluut: ‘Verslaafd betekent dat je niet meer met iets kan stoppen. Dat is erg, want je wil je hele leven niets anders. Bij mijn mamma is dat wijn drinken.’ Thuis had Lisa een grotere kamer en kon ze tv kijken wanneer ze wilde. Thuis waren Noortje en Lucy, haar twee poesjes. Ze mist ze een beetje. Maar verder vindt ze alles leuk in haar nieuwe 'huis'. ‘We hebben een eigen speeltuin en het eten is veel lekkerder.’ Ze speelt vaak met de andere kinderen. ‘Eigenlijk met iedereen, behalve Giovanni. Die wil dat ik dood ga. Gisteren gooide hij takken naar mij.’ Maar zo blijkt hij tegen iedereen te doen.

Afkicken van GHB: levensgevaarlijk

,
Het aantal GHB-verslaafden groeit explosief.  De zogenaamd gezellige partydrug blijkt levensgevaarlijk en zeer verslavend te zijn. Een verslaafde moet iedere drie uur een slokje GHB nemen, omdat hij anders erg ziek wordt. Behandeling van de verslaving is daarom erg moeilijk. Het gebruik van kalmeringsmiddelen ‘Van de veertien verslaafden die we met benzo’s behandelden, kregen de helft een delier.’ Vijf jaar geleden klopte de eerste GHB-verslaafde aan de poorten van verslavingsinstelling Novadic-Kentron in Brabant. ‘GHB, we wisten nauwelijks dat het bestond. We moesten opzoeken wat het precies was’, zegt Rama Kamal, verslavingsarts bij Novadic-Kentron. Nu verbaast Kamal zich er al lang niet meer over als iemand zwaar verslaafd aan GHB, Gamma-hydroxybutyraat, binnenkomt. De laatste jaren nam het aantal verslaafden explosief toe.

GGZ: Lichamelijke klachten stapelen zich op.

,
De psychiatrie kan het zich niet veroorloven lichamelijke ziekten van haar patiënten te negeren.  Dat concludeert promovendus Evert-Jan Mookhoek, algemeen arts van het Delta Psychiatrisch Centrum. Hij onderzocht huidaandoeningen, maagklachten en diabetes onder langdurig opgenomen ernstig psychiatrisch zieke patiënten. Evert-Jan Mookhoek weet dat patiënten met een ernstige psychiatrische ziekte eerder dood gaan dan de gemiddelde Nederlander. Hij weet ook dat lichamelijke ziekten bij psychiatrisch patiënten vaker voorkomen. Mookhoek is sinds 1986 algemeen arts in het Delta Psychiatrisch Centrum te Poortugal, en werkte daarnaast van 1996 tot 2006 als somatisch arts in tbs kliniek de Kijvelanden te Poortugal. Toch vindt hij de bevindingen van zijn literatuuronderzoek nog steeds schokkend: de levensverwachting van ernstig psychiatrisch zieke patiënten is wel tien tot vijftien jaar korter dan die van de 'normale' mensen. De patiëntengroep lijdt twee keer zo vaak aan een lichamelijke aandoening dan de algemene bevolking.

Live gezinstherapie van Maurizio Andolfi: Goeroe aan het werk

,
Een live therapiesessie op grote schermen. Op deze onconventionele manier  wil MoleMann Mental Health haar medewerkers inspireren. Geboeid kijken ze toe hoe een onbekend gezin wordt behandeld door Maurizio Andolfi, één van de grondleggers van de systeemtherapie. Gelaten zitten vader Piet, moeder Elsa, Lisa (12) en George (6) in een halve kring op hun stoelen. De kinderen hebben adhd en zijn onhandelbaar, hun ouders hebben huwelijksproblemen. Er zijn camera’s op hen gericht. Het is voor het eerst dat de Italiaanse psychiater Maurizio Andolfi deze Nederlanders ziet, en hij weet niets van hen. Andersom evenmin.