Home
Vijf uur ‘s ochtends op om alle kranten te lezen – zo wordt de Blendle nieuwsbrief gemaakt
Voor het project nieuwejournalistiek.nl volg ik de journalistieke startup Blendle een aantal jaar. Voor dit artikel liep ik mee met één van de 'redactiebazen' om beter te begrijpen hoe de nieuwbrief gemaakt wordt. .
De ontstaansgeschiedenis van Blendle
Voor het project nieuwejournalistiek.nl volg ik de journalistieke startup Blendle een aantal jaar. Het eerste artikel reconstrueert de ontstaansgeschiedenis van Blendle: 'Ze komen in onze kranten knippen!'.
Live talkshow Radio Noord: De man in 2040
Samen met mijn collega's van het journalistencollectief Bureau Boven maak ik '2040', een vierdelige talkshow over de toekomst, live vanuit de nieuwste hotspot van Amsterdam-Noord, het Paviljoen van de Tolhuistuin. Centraal staat het jaar 2040. Is de man nog nodig over 25 jaar? Waarmee verdienen we ons geld? Blijven we die ene liefde trouw als we steeds ouder worden? En wie zijn we zelf tegen die tijd? Bureau Boven ontvangt samen met presentatrice Lauren Verster (bekend van de AVRO) gasten die voorop lopen en vooruit kijken.
Hij met pensioen, zij in de stress
Als de man met pensioen gaat, komt het stel in een hele nieuwe levensfase. Dat gaat lang niet altijd goed. "Nog nooit gekookt, maar nu gaan ze dat eens 'lekker' voor hun vrouw doen."
Een uur voor Goof van Vliets eigen afscheidsreceptie, zat hij nog 'achter zijn bureau alsof hij nog minstens tien jaar voor de boeg had', vertelt zijn vrouw Lies Kersten. Het verbaasde haar niet. Haar man had - net als zijzelf - een verantwoordelijke managementfunctie bij de gemeente, die hij vol enthousiasme bekleedde. "Allebei gingen we vol voor ons werk, en we praatten er graag over. De laatste jaren hadden we zelfs dezelfde werkgever."
Een uur voor Goof van Vliets eigen afscheidsreceptie, zat hij nog 'achter zijn bureau alsof hij nog minstens tien jaar voor de boeg had', vertelt zijn vrouw Lies Kersten. Het verbaasde haar niet. Haar man had - net als zijzelf - een verantwoordelijke managementfunctie bij de gemeente, die hij vol enthousiasme bekleedde. "Allebei gingen we vol voor ons werk, en we praatten er graag over. De laatste jaren hadden we zelfs dezelfde werkgever."
Elkaar verder helpen naar de top – het geheim van ‘netwerken’ op hoog niveau
'Netwerken' is oh zo belangrijk om verder te komen in je carrière - ook (of juist) voor mensen die al een topbaan hebben. Maar hoe doe je dat eigenlijk, netwerken op hoog niveau? En welke contacten zijn nuttig?
De kunst van verhalen vertellen
Onder de grond, in de kelder van een oud Amsterdams pakhuis, zit Café Mezrab. Het heeft geen ramen, geen hippe tafeltjes, zelfs geen biertap. Wel: Perzische tapijten op de betonnen vloer, Perzische tapijten aan de muur, en mensen op kussens op de grond. Ze luisteren ademloos.
Voor hen staat een jongeman met een sik en een bril. Energiek gebarend vertelt hij een verhaal over een tijger die door een spin en een stel apen in de maling wordt genomen. Het is een kort verhaal, bedoeld om de bezoekers 'op te warmen' voor de zes verhalenvertellers die hierna komen. Schijnbaar zonder moeite weet Sahand Sahebdivani (33) het publiek in te pakkenmet een kinderlijk verhaaltje. Hij verheft zijn stem of praat bijna fluisterend, stelt een onverwachte vraag, versnelt en vertraagt.
Voor hen staat een jongeman met een sik en een bril. Energiek gebarend vertelt hij een verhaal over een tijger die door een spin en een stel apen in de maling wordt genomen. Het is een kort verhaal, bedoeld om de bezoekers 'op te warmen' voor de zes verhalenvertellers die hierna komen. Schijnbaar zonder moeite weet Sahand Sahebdivani (33) het publiek in te pakkenmet een kinderlijk verhaaltje. Hij verheft zijn stem of praat bijna fluisterend, stelt een onverwachte vraag, versnelt en vertraagt.
AMC-personeel danst op de Gaypride om eiceldonoren te werven
Tussen boten vol schaars geklede mannen en mensen in glitterpakken, voer dit jaar tijdens de Gaypride ook een AMC-boot met dansende medewerkers van het Centrum voor Voortplantingsgeneeskunde. Het stralende middelpunt: een enorme zwevende eicel. De boodschap: 'Donate life'.
Eindelijk arts, heb je geen werk
Werd je arts, dan was je gegarandeerd van een baan. Zes jaar geneeskunde studeren, nog eens zes jaar keihard werken in een ziekenhuis in opleiding tot medisch specialist - pas op je 30e of 35e was je 'klaar' met leren -maar dan hád je ook wat. Die zekerheid is nu echter verleden tijd. Uit een onderzoek van de Orde van de Medisch Specialisten, onder net afgestudeerde specialisten blijkt dat 5 procent van een uitkering leeft, omdat zij geen baan kunnen vinden. En nog eens vijf procent vertrekt naar het buitenland - vijf keer zoveel als vorig jaar. Voor NRC interviewde ik drie artsen over de grote gevolgen die de werkloosheid voor hen heeft.
Bedankt hè, voor al dat gratis werk!
Stagiairs krijgen gemiddeld 265 euro, maar steeds vaker krijgen ze helemaal niets. Terwijl ze dikwijls gewoon meedraaien in het bedrijf. "We merken dat er meer stageplekken worden aangeboden die lijken op een echte baan"
Drie dagen per week behandelt Rosan Kraaijvanger (21) patiënten in een grote fysiotherapiepraktijk in Twente. Ze bekijkt sportblessures, ze doet oefeningen met ouderen die een nieuwe heup hebben gekregen, ze masseert ruggen en schouders. Haar salaris: nul euro.
Drie dagen per week behandelt Rosan Kraaijvanger (21) patiënten in een grote fysiotherapiepraktijk in Twente. Ze bekijkt sportblessures, ze doet oefeningen met ouderen die een nieuwe heup hebben gekregen, ze masseert ruggen en schouders. Haar salaris: nul euro.
De klanken van de Dolomieten
Een flink eind wandelen in de bergen en dan, liggend in het gras, luisteren naar Schönberg. Het festival 'De geluiden van de Dolomieten' biedt een bijzondere ervaring.
Ze hebben korte broeken aan, hun wandelschoenen uitgetrokken. De Italiaanse Adriana Zambello (59) en haar twee vriendinnen zitten op kleedjes in de brandende middagzon. Hun nordic walking-stokken staan triomfantelijk rechtop in het gras geprikt naast hen. Ze hebben het gehaald.
Ze hebben korte broeken aan, hun wandelschoenen uitgetrokken. De Italiaanse Adriana Zambello (59) en haar twee vriendinnen zitten op kleedjes in de brandende middagzon. Hun nordic walking-stokken staan triomfantelijk rechtop in het gras geprikt naast hen. Ze hebben het gehaald.
‘Ik hou van de nacht’
Voor Kwintes maak ik portretten van psychiatrisch patiënten en medewerkers. Zo sprak ik Alfred en Ilse. Over het bewogen leven van een laatbloeier, en de voelsprieten voor verborgen talenten.
‘Ik bleek een groot schoonmaaktalent’ – Adelheid Roosen
De eerste baan maakt vaak diepe indruk. Adelheid Roosen (55) begon als schoonmaker. Vandaag en morgen overnacht zij voor haar project 'De Oversteek' samen met buurtbewoners in de Stadsschouwburg Amsterdam.
"Met tranen in mijn ogen liep ik de directiekamer van de Hogeschool voor de Kunsten binnen. Ik had in het geheim toelating gedaan voor de opleiding, was heimelijk aan de studie begonnen. Maandenlang waren mijn ouders in de veronderstelling dat ik nog steeds Frans studeerde, maar nu was mijn bedrog uitgekomen. Ze waren onverbiddelijk. Dat is dus afgelopen, zeiden ze meteen. Ze zouden geen cent meer betalen.
"Met tranen in mijn ogen liep ik de directiekamer van de Hogeschool voor de Kunsten binnen. Ik had in het geheim toelating gedaan voor de opleiding, was heimelijk aan de studie begonnen. Maandenlang waren mijn ouders in de veronderstelling dat ik nog steeds Frans studeerde, maar nu was mijn bedrog uitgekomen. Ze waren onverbiddelijk. Dat is dus afgelopen, zeiden ze meteen. Ze zouden geen cent meer betalen.
Natúúrlijk werkt er niemand
Bedrijven in het zuiden liggen door carnaval volgende week grotendeels plat. Erg? In het café worden de zakelijke relaties juist aangehaald en dankzij het plezier laden mensen zich op.
Joost Eijkens slikte de afgelopen weken iedere dag antigrippine. Niet dat hij ziek was - hij nam het preventief. De directeur van het arbeidsmobiliteitsbureau Cardan heeft namelijk een belangrijke taak te vervullen: hij is Prins Joost d'n Irste van Kruikenstad. Oftewel Prins Carnaval van Tilburg.
Joost Eijkens slikte de afgelopen weken iedere dag antigrippine. Niet dat hij ziek was - hij nam het preventief. De directeur van het arbeidsmobiliteitsbureau Cardan heeft namelijk een belangrijke taak te vervullen: hij is Prins Joost d'n Irste van Kruikenstad. Oftewel Prins Carnaval van Tilburg.
”Misschien maakte ik deze film uit schuldgevoel’
Closed Sea reconstrueert nauwkeurig wat er gebeurde op de kleine bootjes vol vluchtelingen, die door Italië linea recta werden teruggebracht naar het onveilige Libië. Journalist Stefano Liberti: “Er heerst een soort paranoia dat we zouden worden overspoeld door migranten.”
Tachtig zwarte mensen op een klein bootje op open zee, de Middellandse Zee. Ze lachen, heffen verrukt hun handen ten hemel. Vanaf nu begint hun nieuwe leven. De beelden zijn schokkerig en van slechte kwaliteit – onmiskenbaar een cameraatje van een mobiele telefoon – maar het is duidelijk te zien: daar, op een paar honderd meter nadert een groot schip van de Italiaanse kustwacht. Nu zal alles goed komen
Tachtig zwarte mensen op een klein bootje op open zee, de Middellandse Zee. Ze lachen, heffen verrukt hun handen ten hemel. Vanaf nu begint hun nieuwe leven. De beelden zijn schokkerig en van slechte kwaliteit – onmiskenbaar een cameraatje van een mobiele telefoon – maar het is duidelijk te zien: daar, op een paar honderd meter nadert een groot schip van de Italiaanse kustwacht. Nu zal alles goed komen
Mexico: Hysterisch huilende moeders met vrolijke polkamuziek op de achergrond
De 28-jarige Hester van Nierop werd in de Mexicaanse stad Ciudad Juárez vermoord en verkracht. Haar moeder Arsène bekijkt de film Narco Cultura, waarin de afschuwelijke moorden in die stad worden afgewisseld met een popcultuur die geweld verheerlijkt.
Edgar Quintero maakt met zijn driejarige zoontje een ritje op de fiets. Zachtjes zingt hij een vrolijk deuntje voor het jochie: ‘We zijn bloeddorstig, we houden van moorden.’ Hij heeft het liedje zelf geschreven, Quintero is de frontman van een populaire narcocorridos-band, een Mexicaanse variant van gangstarap die het leven van de ‘succesvolle’ Mexicaanse drugsbazen bezingt.
Edgar Quintero maakt met zijn driejarige zoontje een ritje op de fiets. Zachtjes zingt hij een vrolijk deuntje voor het jochie: ‘We zijn bloeddorstig, we houden van moorden.’ Hij heeft het liedje zelf geschreven, Quintero is de frontman van een populaire narcocorridos-band, een Mexicaanse variant van gangstarap die het leven van de ‘succesvolle’ Mexicaanse drugsbazen bezingt.
‘Assad moet het gevoel krijgen dat de hele wereld meekijkt’
Bij de 22-jarige studente Ala’a Basatneh staat alles in het teken van de Syrische revolutie. Of ze nu op een rondvaartboot door de Amsterdamse grachten vaart, een hersenschudding heeft, of jarig is – ‘het gaat niet om mij, het gaat erom dat daar nu, nu, nú activisten sterven in hun strijd voor vrijheid.’
Zij die gaan sterven, bellen naar Meron
In haar radioprogramma Voices of Eritrea spreekt Meron Estefanos met Eritrese vluchtelingen die gevangen zitten in martelkampen in de Sinaïwoestijn, ze wachten tot hun familie de duizenden dollars aan losgeld bij elkaar heeft gebracht. Soms lukt dat, vaak niet.
Bureau Boven maakt festivalkrant Daily Matters
Tijdens het Movies that Matter filmfestival 2014 maakte journalistencollectief Bureau Boven de Daily Matters. In de online dagkrant staan interviews met mensenrechtenactivisten en regisseurs, reportages van debatten, en rubrieken waarin prominente festivalgasten vertellen over hun meest activistische daad.
Jonge artsen leren praten via een omweg
Artsen rommelen liever wat aan dan dat ze professionele tolken inschakelen, blijkt uit onderzoek. De verplichte cursus Omgaan met een taalbarrière moet de koudwatervrees wegnemen.
In langzaam Arabisch legt de voice-over iets uit. Je kunt horen dat de stem moeite doet zich verstaanbaar te maken, maar de vierdejaars geneeskundestudenten ontgaat iedere betekenis. Ze zien een plaatje van twee mannen aan een tafel, de één is overduidelijk de dokter, de ander de patiënt. Dan verschijnt, naast allerlei Arabische tekens, kort de website 'diabete.ma' in beeld - het enige houvast.
In langzaam Arabisch legt de voice-over iets uit. Je kunt horen dat de stem moeite doet zich verstaanbaar te maken, maar de vierdejaars geneeskundestudenten ontgaat iedere betekenis. Ze zien een plaatje van twee mannen aan een tafel, de één is overduidelijk de dokter, de ander de patiënt. Dan verschijnt, naast allerlei Arabische tekens, kort de website 'diabete.ma' in beeld - het enige houvast.
In wiens belang is die nevenfunctie?
Hoogleraren economie en accountancy hebben er vaak een commerciële baan naast. Dubbelfuncties mogen, maar discussie is er wel. ‘Praktijkhoogleraren’ vinden zelf dat ze een nuttige bijdrage leveren.
Ieder jaar legt hoogleraar corporate finance Jaap Koelewijn zijn studenten van de Nyenrode Universiteit uit hoe de kredietcrisis is ontstaan. „Hoe kan het dat we allemaal dachten slimmer te zijn dan de rest van de markt?” Koelewijn kan het weten, want hij was erbij. Niet vanaf de zijlijn, uitkijkend uit een ivoren toren van de universiteit, maar met zijn voeten in de modder. Koelewijn is namelijk slechts één dag in de week hoogleraar, en bovenal een ‘praktijkman’. Als zzp’er doet hij advieswerk in onder andere corporate finance en beleggingsbeleid, voorheen had hij banen bij de AFM, Robeco en MeesPierson.
Ieder jaar legt hoogleraar corporate finance Jaap Koelewijn zijn studenten van de Nyenrode Universiteit uit hoe de kredietcrisis is ontstaan. „Hoe kan het dat we allemaal dachten slimmer te zijn dan de rest van de markt?” Koelewijn kan het weten, want hij was erbij. Niet vanaf de zijlijn, uitkijkend uit een ivoren toren van de universiteit, maar met zijn voeten in de modder. Koelewijn is namelijk slechts één dag in de week hoogleraar, en bovenal een ‘praktijkman’. Als zzp’er doet hij advieswerk in onder andere corporate finance en beleggingsbeleid, voorheen had hij banen bij de AFM, Robeco en MeesPierson.
Mijn leven in apps
Een maand lang mat ik zo'n beetje mijn hele leven: van de stappen die ik zette, en het aantal eiwitten dat ik at, tot mijn 'geluksgevoel'.
Een doorsnee dinsdag uit mijn leven: Ik word wakker om 7:22, nadat ik 7 uur en 2 minuten heb geslapen, waarvan 45 procent in diepe slaap. Ik ren 8,2 kilometer in 43 minuten (6600 stappen gezet, 431 calorieën verbrand). Ik voel me voor 57 procent gelukkig en voor 32 procent relaxed. Ik werk 9 uur en 7 minuten op mijn computer, waarvan bijna 6 uur in Word en - hoe productief - slechts 16 actieve minuten op Facebook. Ik eet en drink 2.135 calorieën, en spendeer 3 uur en 40 minuten aan 'sociale ontspanning'.
Een doorsnee dinsdag uit mijn leven: Ik word wakker om 7:22, nadat ik 7 uur en 2 minuten heb geslapen, waarvan 45 procent in diepe slaap. Ik ren 8,2 kilometer in 43 minuten (6600 stappen gezet, 431 calorieën verbrand). Ik voel me voor 57 procent gelukkig en voor 32 procent relaxed. Ik werk 9 uur en 7 minuten op mijn computer, waarvan bijna 6 uur in Word en - hoe productief - slechts 16 actieve minuten op Facebook. Ik eet en drink 2.135 calorieën, en spendeer 3 uur en 40 minuten aan 'sociale ontspanning'.
Verslaggeving Into The Great Wide Open
Samen met mijn collega's van Bureau Boven schreef ik voor het festival Into the Great Wide Open op Vlieland verhalen, reportages en interviews voor de festivalkrant Het Logboek.
Ik interviewde Kitty Daisy & Lewis, ik ging op pad met militairen op eindeloze stranden waarboven straaljagers cirkelden, en ik sprak kunstenaars in de donkere bossen.
Ik interviewde Kitty Daisy & Lewis, ik ging op pad met militairen op eindeloze stranden waarboven straaljagers cirkelden, en ik sprak kunstenaars in de donkere bossen.
‘Praten met de patiënten? Ach, da’s een hobby van Eijkman.’
Pus, etter en wortelresten - het was doffe ellende in de monden van de Nederlandse bevolking toen Michiel Eijkman zijn werk bij sociale tandheelkunde aanving. Tegen de stroming in, begon Eijkman aan voorlichtingsprojecten en maakte hij zich hard voor onderwijs in gespreksvoeringstechnieken. Pionierswerk. "Gedragswetenschappen was iets voor geitenwollensokken, en mannen met lange haren. 'Wij tandartsen' hadden een klinisch vak, dat was niet vaag."
Michiel Eijkman werd tandarts uit recalcitrantie. "Mijn familie zat vol medici, het was duidelijk dat ook ik medicijnen zou studeren. Ik ging me inschrijven op de universiteit van Utrecht, en vond een zaal vol balies. In een opwelling, een puberale gril, bedacht ik: Nee. Ik word tandarts. Ik liep naar een andere balie."
Michiel Eijkman werd tandarts uit recalcitrantie. "Mijn familie zat vol medici, het was duidelijk dat ook ik medicijnen zou studeren. Ik ging me inschrijven op de universiteit van Utrecht, en vond een zaal vol balies. In een opwelling, een puberale gril, bedacht ik: Nee. Ik word tandarts. Ik liep naar een andere balie."
In de war in niemandsland
Waar iedereen op doorreis is, hebben zij hun basis. Schiphol kent een harde kern van dertig 'bewoners' met psychische problemen.
"Je moet goed kunnen kijken, mensen zien", zegt Hans Pijp. Op Schiphol Plaza, het centrale plein van de luchthaven, krioelt het van de mensen. Ze bekijken de aankomst- en vertrektijden van de vliegtuigen, ze snauwen in exotische talen hun jengelende kinderen toe, ze eten een hamburger, kopen nog snel even hun laatste vakantiebenodigdheden. Maar Pijp ziet iets anders. Dwars door de chaos van mensen op weg naar hun bestemming, loopt een vrouw. Ze duwt een karretje met een paar weekendtassen - zoals zo vele anderen dat hier doen. "Zij woont hier", zegt Pijp. "Ze is dakloos en psychotisch."
"Je moet goed kunnen kijken, mensen zien", zegt Hans Pijp. Op Schiphol Plaza, het centrale plein van de luchthaven, krioelt het van de mensen. Ze bekijken de aankomst- en vertrektijden van de vliegtuigen, ze snauwen in exotische talen hun jengelende kinderen toe, ze eten een hamburger, kopen nog snel even hun laatste vakantiebenodigdheden. Maar Pijp ziet iets anders. Dwars door de chaos van mensen op weg naar hun bestemming, loopt een vrouw. Ze duwt een karretje met een paar weekendtassen - zoals zo vele anderen dat hier doen. "Zij woont hier", zegt Pijp. "Ze is dakloos en psychotisch."
