Entries by admin

,

Podcast over twee jonge zussen die in Turkije in de cel belanden vanwege terrorisme

Vier jaar lang volgde ik met Emmie Kollau de familie Varan. De jonge zussen Betül en Bergün uit Etten-Leur vertrokken naar Istanbul om zich aan te sluiten bij de Turkse protestband Grup Yorum. Sindsdien zitten ze bijna non-stop in een Turkse cel: de Turkse staat meent dat ze terroristen zijn. Emmie en ik volgden de zussen en hun ouders tijdens Turkse rechtszittingen, protesten, concerten, in de megagevangenis Silivri, en tijdens hongerstakingen. We maakten er een podcast over: Enkele reis Istanbul – over een gezin dat alles op het spel zet voor zijn idealen, zelfs als gevangenschap of de dood erop moet volgen.

Zorginstellingen weigeren complexe patiënten met verstandelijke handicap – onderzoek

De toegang tot zorg voor mensen met een verstandelijke beperking en gedragsproblemen loopt vast. Maandenlang verdiepte ik me met collega Hester den Boer in een groep die ‘complex’ genoemd wordt – al is ‘kwetsbaar’ een beter woord. Wat bleek: ze zijn ‘te duur’, en worden daarom door zorginstellingen geweigerd, of zelfs – hoewel dat eigenlijk niet mag – eruit gegooid. We publiceerden erover in De Groene Amsterdammer en dagblad Trouw en het NOS-journaal nam het nieuws over. Naar aanleiding van ons onderzoek stelden drie politici Kamervragen.

Kunnen we onze medicijnen nog wel vertrouwen?

Wanneer er een nieuw medicijn op de Europese markt komt, kun je ervan uitgaan dat het wat toevoegt, toch? En dat de werking ervan is aangetoond met gedegen wetenschappelijk onderzoek. Toch? Voor Onderzoekscollectief Spit en in samenwerking Investigate Europe verdiepte ik me in de toelating van nieuwe medicijnen tot de Europese markt. Op het wetenschappelijk bewijs voor toelating tot de markt blijkt vaak een hoop af te dingen. ‘We zijn bereid voor hoop te betalen.’

,

‘Ik zat pas op de helft van mijn behandeling’ – onderzoek specialistische ggz

Wat als de enige plek waar je nog hulp kon krijgen, sluit? En kán dat eigenlijk ‘zomaar’? Ja, dat kan, bleek uit onderzoek dat ik deed bij Onderzoekscollectief Spit samen met Roos Menkhorst. Gespecialiseerde ggz-afdelingen sluiten hun deuren omdat behandeling van complexe psychiatrische problemen een te grote kostenpost zijn. Ggz-instellingen doen dit op eigen houtje, en patiënten lopen zo passende zorg mis.

‘De vloer doe ik met een witte wonderspons’ – mee met de treinschoonmakers

Voor het mooie Klasse-nummer van De Groene Amsterdammer liep ik ‘s nachts en overdag mee met de mensen die de treinen schoonmaken. Ik leerde waar je op moet letten als ‘specialist fecaliënafzuiging’ en met welke spons de wc grondig geschrobd moet worden. Het is zwaar, vies, en slecht betaald werk, maar de mannen (en een enkele vrouw!) houden de moed erin. De 63-jarige Ali: ‘Ik was negentien toen ik begon. Ik weet niet hoe het kan, ik heb gewoon altijd doorgewerkt. De collega’s zijn leuk.’

‘Wij zijn de slijtende werkpaarden’ – werken in de ouderenzorg

Na ons onderzoek in de huisartsenzorg, verdiepte ik me samen met collega Roos Menkhorst in de ouderenzorg. We richtten onze blik allereerst op de ‘mensen aan het bed’: de verzorgenden en helpenden. We spraken er een hele hoop en liepen met hen mee op de werkvloer Ouderenverzorgers werken in kleine contracten en met onregelmatige roosters. Tijdens de coronapandemie werden ze niet serieus genomen en inmiddels hebben hun instellingen de hoogste verzuimcijfers ooit. Waarom hebben deze toegewijde mensen zo’n lage prioriteit? Wij worden gezien als de sukkels van de samenleving, die zich bezighouden met de weggestopte mensen.’

,

Eenzaamheid is een taboe. ‘Eenzame mensen gaan we liever uit de weg, alsof ze besmettelijk zijn’

De Duitse schrijver Daniel Schreiber (ja zo heet hij echt) schreef een boek over wat het betekent alleen te zijn. Tijdens de coronapandemie besefte hij: nu ben ik volledig op mezelf aangewezen. Eenzaamheid is een taboe, zegt hij. ‘Overal wordt de romantische relatie gepresenteerd als het ideaal. Daarmee zeg je tegen alleenstaande mensen: jij leeft een gebrekkig leven.’