Moderator
Podcast over twee jonge zussen die in Turkije in de cel belanden vanwege terrorisme
Vier jaar lang volgde ik met Emmie Kollau de familie Varan. De jonge zussen Betül en Bergün uit Etten-Leur vertrokken naar Istanbul om zich aan te sluiten bij de Turkse protestband Grup Yorum. Sindsdien zitten ze bijna non-stop in een Turkse cel: de Turkse staat meent dat ze terroristen zijn. Emmie en ik volgden de zussen en hun ouders tijdens Turkse rechtszittingen, protesten, concerten, in de megagevangenis Silivri, en tijdens hongerstakingen. We maakten er een podcast over: Enkele reis Istanbul - over een gezin dat alles op het spel zet voor zijn idealen, zelfs als gevangenschap of de dood erop moet volgen.
Zorginstellingen weigeren complexe patiënten met verstandelijke handicap – onderzoek
De toegang tot zorg voor mensen met een verstandelijke beperking en gedragsproblemen loopt vast. Maandenlang verdiepte ik me met collega Hester den Boer in een groep die 'complex' genoemd wordt - al is 'kwetsbaar' een beter woord. Wat bleek: ze zijn 'te duur', en worden daarom door zorginstellingen geweigerd, of zelfs - hoewel dat eigenlijk niet mag - eruit gegooid. We publiceerden erover in De Groene Amsterdammer en dagblad Trouw en het NOS-journaal nam het nieuws over. Naar aanleiding van ons onderzoek stelden drie politici Kamervragen.
Kunnen we onze medicijnen nog wel vertrouwen?
Wanneer er een nieuw medicijn op de Europese markt komt, kun je ervan uitgaan dat het wat toevoegt, toch? En dat de werking ervan is aangetoond met gedegen wetenschappelijk onderzoek. Toch? Voor Onderzoekscollectief Spit en in samenwerking Investigate Europe verdiepte ik me in de toelating van nieuwe medicijnen tot de Europese markt. Op het wetenschappelijk bewijs voor toelating tot de markt blijkt vaak een hoop af te dingen. ‘We zijn bereid voor hoop te betalen.’
‘Ik zat pas op de helft van mijn behandeling’ – onderzoek specialistische ggz
Wat als de enige plek waar je nog hulp kon krijgen, sluit? En kán dat eigenlijk ‘zomaar’? Ja, dat kan, bleek uit onderzoek dat ik deed bij Onderzoekscollectief Spit samen met Roos Menkhorst. Gespecialiseerde ggz-afdelingen sluiten hun deuren omdat behandeling van complexe psychiatrische problemen een te grote kostenpost zijn. Ggz-instellingen doen dit op eigen houtje, en patiënten lopen zo passende zorg mis.
‘De vloer doe ik met een witte wonderspons’ – mee met de treinschoonmakers
Voor het mooie Klasse-nummer van De Groene Amsterdammer liep ik 's nachts en overdag mee met de mensen die de treinen schoonmaken. Ik leerde waar je op moet letten als 'specialist fecaliënafzuiging' en met welke spons de wc grondig geschrobd moet worden. Het is zwaar, vies, en slecht betaald werk, maar de mannen (en een enkele vrouw!) houden de moed erin. De 63-jarige Ali: 'Ik was negentien toen ik begon. Ik weet niet hoe het kan, ik heb gewoon altijd doorgewerkt. De collega’s zijn leuk.’
‘Met 7,5 gram Lexapro ben ik een beter lid van het gezin’
Ik interviewde schrijver Rachel Aviv over haar prachtige nieuwe boek 'Vreemden voor onszelf'. Zij onderzoekt hierin de kloof tussen werkelijke ervaringen van mensen en de verhalen die in de psychiatrie over hen ontstaan. Die verhalen hebben soms grote gevolgen.
Strenge hiërarchie en pestgedrag – deel 2 van ons onderzoek in de ouderenzorg
We doken nog dieper in de werkomstandigheden in de ouderenzorg. Medewerkers in de ouderenzorg ervaren de hiërarchische werkcultuur vaak als onveilig. Ze voelen zich onzeker, gewantrouwd en niet gehoord. n het tweede verhaal zoomen we in op het verhaal van één verpleeghuis in Zeeland. ‘Bewoners lagen soms in hun urine op de bank te verkleumen, omdat er niet genoeg tijd was.'
‘Wij zijn de slijtende werkpaarden’ – werken in de ouderenzorg
Na ons onderzoek in de huisartsenzorg, verdiepte ik me samen met collega Roos Menkhorst in de ouderenzorg. We richtten onze blik allereerst op de 'mensen aan het bed': de verzorgenden en helpenden. We spraken er een hele hoop en liepen met hen mee op de werkvloer Ouderenverzorgers werken in kleine contracten en met onregelmatige roosters. Tijdens de coronapandemie werden ze niet serieus genomen en inmiddels hebben hun instellingen de hoogste verzuimcijfers ooit. Waarom hebben deze toegewijde mensen zo’n lage prioriteit? Wij worden gezien als de sukkels van de samenleving, die zich bezighouden met de weggestopte mensen.'
Eenzaamheid is een taboe. ‘Eenzame mensen gaan we liever uit de weg, alsof ze besmettelijk zijn’
De Duitse schrijver Daniel Schreiber (ja zo heet hij echt) schreef een boek over wat het betekent alleen te zijn. Tijdens de coronapandemie besefte hij: nu ben ik volledig op mezelf aangewezen. Eenzaamheid is een taboe, zegt hij. ‘Overal wordt de romantische relatie gepresenteerd als het ideaal. Daarmee zeg je tegen alleenstaande mensen: jij leeft een gebrekkig leven.’
Ziet de huisarts het nog zitten? – voorpagina Trouw
Vandaag haalden collega Roos Menkhorst en ik de voorpagina van dagblad Trouw met onze enquête onder huisartsen. Huisartsen twijfelen of ze hun vak willen voortzetten en moeten zorgtaken uitvoeren waarvoor zij onvoldoende zijn toegerust.
De vaste huisarts heeft z’n langste tijd gehad – deel 2 van ons onderzoek naar het huisartsentekort
Ons onderzoek naar het huisartsentekort bij onderzoekscollectief Spit had zoveel kanten dat het niet allemaal in één verhaal paste. We schreven daarom een tweede deel voor de Groene Amsterdammer. De zzp-huisarts is in opkomst en de zwoegende praktijkhouder is de dupe. Waarom zien huisartsen het niet meer zitten om een eigen praktijk op te zetten? ‘Misschien ga ik wel yogalessen geven, of coaching.’
Help! De huisarts verdwijnt – onderzoek naar het huisartsentekort
De voorspelling is dat de huisartsenzorg in Nederland op korte termijn ernstig uit evenwicht zal raken: het aantal huisartsen kan dan niet meer voldoen aan de zorgvraag. Nieuwe commerciële organisaties springen in op het groeiende tekort.
Samen met collega Roos Menkhorst deed ik bij onderzoekscollectief Spit onderzoek naar het huisartsentekort. Ons eerste stuk over dit onderwerp verscheen in de Groene Amsterdammer. Over de ex-directeur van een lijmfabriek die een huisartsenketen begint, over videoartsen en wanhopige patiënten.
Samen met collega Roos Menkhorst deed ik bij onderzoekscollectief Spit onderzoek naar het huisartsentekort. Ons eerste stuk over dit onderwerp verscheen in de Groene Amsterdammer. Over de ex-directeur van een lijmfabriek die een huisartsenketen begint, over videoartsen en wanhopige patiënten.
Deel 2 van podcast Lopendebandwerk
Bij Aldus' producties maakten we een tweede seizoen van de podcast Lopendebandwerk voor VPRO. Lopendebandwerk is een muzikale ode aan mensen die onzichtbaar, maar onmisbaar zijn. Tegen lage lonen doen zij een (moderne) vorm van lopendebandwerk en houden zo onze consumptie- en gemakseconomie draaiende. Ik deed de research van de podcast.
Podcast: terugblikken op de heroïne-epidemie
Iedereen doet wel eens wat stoms in zijn jeugd, maar wat als je daden uit het verleden je je hele leven blijven achtervolgen? Bij Aldus' producties maakte ik samen met regisseur Emmie Kollau voor VPRO DOCS de podcast Sporen van Drugs, waarin drie overlevers van de heroïne-epidemie van de jaren zeventig en tachtig aan het woord komen. Ik deed de research voor deze documentaire.
Interview met Philip Huff over huiselijk geweld. ‘Ik wilde gehoord worden. Ook door mensen die wegkeken’
Ik interviewde Philip Huff voor dagblad Trouw over zijn nieuwe boek Wat je van bloed weet, waarin hij schrijft over het geweld van zijn ouders in zijn jeugd. ‘De buren bonkten soms op de muren, dat was blijkbaar het maximale dat ze meenden te kunnen doen.’
Interview met cowboy-psychiater Bram Bakker, die zijn vak verlaat
De bekende psychiater Bram Bakker heeft afscheid genomen van zijn beroepsgroep. Ik interviewde hem voor dagblad Trouw over de keuze het vak te verlaten, en over wat hij nu van plan is: hij wil de psychiatrie nu van buitenaf veranderen. Mega-ambitieus, noemt hij dat zelf. 'Ik heb twintig jaar geprobeerd me te verhouden tot hoe het hoorde, en dat is niet gelukt.'
Het moet helemaal anders in de ggz, zeggen deze hoogleraar en ex-patiënt
Ik had een bijzonder gesprek met psychiater Jim van Os en onderzoeker en ggz-ervaringsdeskundige Myrrhe van Spronsen. Samen schreven zij een boek over hoe het beter kan in de ggz-zorg. 'Psychisch lijden is niet op een medische manier te begrijpen.'
De ‘Arbeitseinsatz’, een vergeten verhaal in de oorlogsgeschiedenis
Maar liefst een half miljoen Nederlandse mannen werden tijdens de Tweede Wereldoorlog verplicht te werk werden gesteld in Duitsland. Toch is het onderwerp onderbelicht gebleven in de herinneringscultuur. Voor dagblad Trouw sprak ik met historica Renske Krimp die hiernaar onderzoek doet, en met drie mannen die de Arbeitseinsatz zelf hebben meegemaakt.
Interview met schrijver Patricia Lockwood over leven in een rechthoek, het scherm
Ik was ontzettend onder de indruk van Patricia Lockwoods boek Hier hoor je niemand over. Voor Trouw mocht ik haar interviewen over een leven online, tijd verspillen, en minuten als gouden munten. Haar gesproken zinnen waren al even scherpzinnig als de zinnen in haar boek.
Moeder en zus van Michael P. doorbreken het stilzwijgen: ‘Hij heeft het gedaan, maar wij moeten het oplossen’
Dit was één van de indrukwekkendste interviews die ik de afgelopen tijd hield. De moeder en zus van Michael P. (de moordenaar en verkrachter van Anne Faber) vertelden mij urenlang, in meerdere sessies, hun verhaal: hoe is het om familie te zijn van iemand die zoiets gruwelijks heeft gedaan. Het interview kwam als longread in Trouw, ik schreef ook een algemeen nieuwsbericht over hulp aan families van daders, dat op de voorpagina werd gepubliceerd.
Mentale gezondheid, wat is dat eigenlijk? Voor Filosofie Magazine probeerde ik een antwoord te vinden
Naarmate de pandemie langer duurt, verschuift de aandacht naar de psychische gevolgen van lockdowns, thuiswerken en avondklok – naar onze ‘mentale gezondheid’. Maar wat betekent dat eigenlijk? Filosofie Magazine vroeg mij in een verhaal antwoord te geven op deze vraag.
Zijn familie bedacht een speciaal horloge, zodat Salim in een psychose niet meer verdwaalt
Iedere dag loopt Salim (32) met grote passen over de lange weg van de ggz-instelling Parnassia waar hij woont, naar het winkelcentrum in Loosduinen, twee kilometer verderop. Haast heeft hij niet, maar hij houdt niet van langzaam lopen. In het winkelcentrum koopt hij een pakje shag, vloeitjes, en een aansteker als de zijne op is. Of hij kijkt alleen maar een beetje om zich heen, groet de mensen die hij van gezicht kent omdat hun routine de zijne kruist. Daarna loopt hij weer terug, over diezelfde lange weg.
Maar soms is Salim geen wandelende man, maar iemand die andere mensen een 'verwarde man' zouden noemen. Hoe te voorkomen dat hij letterlijk en figuurlijk de weg kwijt raakt? Zijn familie verzon een oplossing: een horloge dat niet af kan.
Maar soms is Salim geen wandelende man, maar iemand die andere mensen een 'verwarde man' zouden noemen. Hoe te voorkomen dat hij letterlijk en figuurlijk de weg kwijt raakt? Zijn familie verzon een oplossing: een horloge dat niet af kan.
Hoe schrijver Daan Heerma van Voss vat kreeg op het monster van angst
Elke keer na een periode waarin hij werd geregeerd door angst, dacht hij: dit gaat me niet nog eens gebeuren. Inmiddels weet hij dat hij zichzelf voor de gek hield. Ik interviewde hem voor Trouw over zijn zijn boek De bange mens waarin hij probeert vat te krijgen op zijn angsten.
Praten over seksueel geweld? Ook hulpverleners vinden het veel te eng
Psychologen en verslavingsdeskundigen vinden het moeilijk met cliënten te praten over seksueel geweld. Terwijl de ervaring van toen vaak een verklaring is voor de problemen van nu. Voor Trouw maakte ik dit achtergrondverhaal over een uiterst gevoelig onderwerp.
