Voor het project nieuwejournalistiek.nl volg ik de journalistieke startup Blendle een aantal jaar. Dit keer schreef ik een verhaal over de uitbreiding naar het buitenland, op weg naar ‘wereldheerschappij’, zoals de Blendlebazen het zelf graag noemen.
Foute grappen, stomme klusjes en een baas die niets doet // Racisme op het werk komt vaker voor dan je denkt
‘Heb nog even gekeken, is niks. Ten eerste een donker gekleurde (neger) en op zijn cv weinig tot geen ervaring met computers enz.’ Dat schreef een medewerker van een Arnhemse elektronicawinkel over een sollicitant (23) die per e-mail reageerde op een vacature voor stagiaire. Klein foutje: de medewerker stuurde de mail niet naar zijn baas, maar naar de sollicitant. Het OM maakte vorige week bekend dat het de 29-jarige medewerker vervolgt voor discriminatie vanwege ras.
Voor het project nieuwejournalistiek.nl volg ik de journalistieke startup Blendle een aantal jaar. Voor dit artikel liep ik mee met één van de ‘redactiebazen’ om beter te begrijpen hoe de nieuwbrief gemaakt wordt. .
Voor het project nieuwejournalistiek.nl volg ik de journalistieke startup Blendle een aantal jaar. Het eerste artikel reconstrueert de ontstaansgeschiedenis van Blendle: ‘Ze komen in onze kranten knippen!’.
Samen met mijn collega’s van het journalistencollectief Bureau Boven maak ik ‘2040’, een vierdelige talkshow over de toekomst, live vanuit de nieuwste hotspot van Amsterdam-Noord, het Paviljoen van de Tolhuistuin. Centraal staat het jaar 2040. Is de man nog nodig over 25 jaar? Waarmee verdienen we ons geld? Blijven we die ene liefde trouw als we steeds ouder worden? En wie zijn we zelf tegen die tijd? Bureau Boven ontvangt samen met presentatrice Lauren Verster (bekend van de AVRO) gasten die voorop lopen en vooruit kijken.
Als de man met pensioen gaat, komt het stel in een hele nieuwe levensfase. Dat gaat lang niet altijd goed. “Nog nooit gekookt, maar nu gaan ze dat eens ‘lekker’ voor hun vrouw doen.”
Een uur voor Goof van Vliets eigen afscheidsreceptie, zat hij nog ‘achter zijn bureau alsof hij nog minstens tien jaar voor de boeg had’, vertelt zijn vrouw Lies Kersten. Het verbaasde haar niet. Haar man had – net als zijzelf – een verantwoordelijke managementfunctie bij de gemeente, die hij vol enthousiasme bekleedde. “Allebei gingen we vol voor ons werk, en we praatten er graag over. De laatste jaren hadden we zelfs dezelfde werkgever.”
‘Netwerken’ is oh zo belangrijk om verder te komen in je carrière – ook (of juist) voor mensen die al een topbaan hebben. Maar hoe doe je dat eigenlijk, netwerken op hoog niveau? En welke contacten zijn nuttig?
Onder de grond, in de kelder van een oud Amsterdams pakhuis, zit Café Mezrab. Het heeft geen ramen, geen hippe tafeltjes, zelfs geen biertap. Wel: Perzische tapijten op de betonnen vloer, Perzische tapijten aan de muur, en mensen op kussens op de grond. Ze luisteren ademloos.
Voor hen staat een jongeman met een sik en een bril. Energiek gebarend vertelt hij een verhaal over een tijger die door een spin en een stel apen in de maling wordt genomen. Het is een kort verhaal, bedoeld om de bezoekers ‘op te warmen’ voor de zes verhalenvertellers die hierna komen. Schijnbaar zonder moeite weet Sahand Sahebdivani (33) het publiek in te pakkenmet een kinderlijk verhaaltje. Hij verheft zijn stem of praat bijna fluisterend, stelt een onverwachte vraag, versnelt en vertraagt.
Tussen boten vol schaars geklede mannen en mensen in glitterpakken, voer dit jaar tijdens de Gaypride ook een AMC-boot met dansende medewerkers van het Centrum voor Voortplantingsgeneeskunde. Het stralende middelpunt: een enorme zwevende eicel. De boodschap: ‘Donate life‘.
Werd je arts, dan was je gegarandeerd van een baan. Zes jaar geneeskunde studeren, nog eens zes jaar keihard werken in een ziekenhuis in opleiding tot medisch specialist – pas op je 30e of 35e was je ‘klaar’ met leren -maar dan hád je ook wat. Die zekerheid is nu echter verleden tijd. Uit een onderzoek van de Orde van de Medisch Specialisten, onder net afgestudeerde specialisten blijkt dat 5 procent van een uitkering leeft, omdat zij geen baan kunnen vinden. En nog eens vijf procent vertrekt naar het buitenland – vijf keer zoveel als vorig jaar. Voor NRC interviewde ik drie artsen over de grote gevolgen die de werkloosheid voor hen heeft.
