Naarmate de pandemie langer duurt, verschuift de aandacht naar de psychische gevolgen van lockdowns, thuiswerken en avondklok – naar onze ‘mentale gezondheid’. Maar wat betekent dat eigenlijk? Filosofie Magazine vroeg mij in een verhaal antwoord te geven op deze vraag.
Iedere dag loopt Salim (32) met grote passen over de lange weg van de ggz-instelling Parnassia waar hij woont, naar het winkelcentrum in Loosduinen, twee kilometer verderop. Haast heeft hij niet, maar hij houdt niet van langzaam lopen. In het winkelcentrum koopt hij een pakje shag, vloeitjes, en een aansteker als de zijne op is. Of hij kijkt alleen maar een beetje om zich heen, groet de mensen die hij van gezicht kent omdat hun routine de zijne kruist. Daarna loopt hij weer terug, over diezelfde lange weg.
Maar soms is Salim geen wandelende man, maar iemand die andere mensen een ‘verwarde man’ zouden noemen. Hoe te voorkomen dat hij letterlijk en figuurlijk de weg kwijt raakt? Zijn familie verzon een oplossing: een horloge dat niet af kan.
Elke keer na een periode waarin hij werd geregeerd door angst, dacht hij: dit gaat me niet nog eens gebeuren. Inmiddels weet hij dat hij zichzelf voor de gek hield. Ik interviewde hem voor Trouw over zijn zijn boek De bange mens waarin hij probeert vat te krijgen op zijn angsten.
Psychologen en verslavingsdeskundigen vinden het moeilijk met cliënten te praten over seksueel geweld. Terwijl de ervaring van toen vaak een verklaring is voor de problemen van nu. Voor Trouw maakte ik dit achtergrondverhaal over een uiterst gevoelig onderwerp.
Collega Emy Koopman en ik deden onderzoek naar de gevolgen van de nieuwe dwangzorgwetten. We ontdekten o.a. dat de ggz niet langer ouderen met dementie en gehandicapten opvangt die een gevaar voor zichzelf of anderen vormen. Zij vallen tussen wal en schip. Met ingang van de nieuwe zorgwet dit jaar komen zij niet meer in aanmerking voor de acute dwangopname van de ggz, maar een alternatief is er in de meeste regio’s nog niet. We schreven erover voor dagblad Trouw.
Crisisdiensten zijn niet altijd toegerust om mensen met psychische problemen op te vangen. Moet de politie dan inspringen? Maar hoe? Daar zijn ze niet voor opgeleid. ‘Steeds meer collega’s lopen fysiek en mentaal klappen op.’ Samen met Emy Koopman deed ik voor Investico onderzoek naar hoe de politie omgaat met mensen die verward gedrag vertonen. We schreven erover in de Groene Amsterdammer en dagblad Trouw
Samen met Emy Koopman deed ik voor Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico maandenlang onderzoek naar de nieuwe Wet Verplichte GGZ. We stuitten op bizarre bureaucratische brievenstromen en wanhopige psychiaters. We publiceerden erover in de Groene Amsterdammer en dagblad Trouw.
Hoe is het om geleefd te worden door machines en de klok? Verborgen in enorme blokkendozen langs de Nederlandse snelwegen doen tienduizenden mensen werk waar maar weinigen jaloers op zullen zijn. ‘Lopendebandwerk’ is een vierdelige podcast over zwaar werk en dagen vol voldoening, over perfectionisme, en je soms net een robot voelen. Een muzikale ode aan de lopendebandwerker samen met o.a. Spinvis en hiphop-producer Kubus.
Nu Corona velen dwingt het werk neer te leggen of op een lager pitje te zetten, worden we met onszelf geconfronteerd. Waarom werken we eigenlijk zo hard? Ik deed de research voor dit audio-essay dat collega Emmie Kollau maakte over de moderne Sisyphus voor wie werk zowel kwaal is als medicijn.
Een Broodfonds is een fantastisch systeem. Toen ik door een ongeluk tijdelijk arbeidsongeschikt werd, kreeg ik van mijn mede-broodfondsleden schenkingen waardoor ik mijn hoofd boven water kon houden. Maar een broodfonds heeft ook keerzijden. Ik schreef erover in dagblad Trouw.
