Iedere maand verandert de huiskamer van de Korsakovpatiënten op de Landrijt in een theaterzaal, de bewoners in publiek, de zorgmedewerkers in acteurs. De theatermethode dient om contact te maken met de patiënten, die soms moeilijk bereikbaar zijn.

Mevrouw Van Loon heeft net ontbeten. “Mag ik een sigaret?”, roept ze. Ze zit op de bank en kijkt toe hoe activiteitenleider Rianne Verberne een stellage voor de deur in de gezamenlijke huiskamer opzet waar ze een brandweerrood, dik fluwelen gordijn aan hangt. “Visite!!” staat er in witte letters boven het gordijn. “Straks weer”, antwoordt Verberne. “Je hebt net een sigaret gehad.” Als het gordijn hangt, zet ze de stoelen in een halve kring. Van Loon zucht. Het prikbord achter haar geeft het dagprogramma van afdeling De Peel in pictogrammen weer. Na het ontbijt: een poppetje op een podium. Het zal Van Loon een zorg zijn.